Pokaż trasę GPS

Chyba przyszedł dzień, aby przypieczętować (dla niektórych udany, dla niektórych mniej) sezon rowerowy 2010. Jeżeli mówimy już o pieczętowaniu, to trzeba taka pieczęć dobrze zapamiętać. Co jak co, ale tą trasę dobrze zapamiętamy :).

Od razu mocne uderzenie - Wawrzka - stromo, ale ładnie wchodzi. Liczyłem z góry na mgliste widoczki, ale nieco się zawiodłem:




Chełm.

Przed Banicą jak się okazuje, jakaś sprytna rzeka postanowiła zerwać dwa mosty. Jeszcze sprytniejszy Maciek postanawia się zabawić na mokro. Jego oponki nie wytrzymują bestialskiego dotyku glonów na betonowych płytach i ląduje w wodzie. Druga przeprawa jest już znacznie ostrożniejsza.


Przefrunę?


Szczęśliwy pływak ;)


Nie zauważyłem znaku i przeze mnie zawalił się most... ;p

A to już drugi przejazd:


W Banicy atakujemy podjazd na cmentarz (dobre 20%, jak te karawany tam wjeżdżają?), a potem podjazd do Czyrnej (właściwie ściankę wspinaczkową - troszkę łagodniej).


Cerkiew ze ścianki :).

Z grzbietu roztacza się piękny widok na najwyższy szczyt Beskidu Niskiego, Lackową, widać też, u jej podnóża, bielące się ściany cerkwi w Izbach - prawdziwe odludzie, tam drogi się po prostu kończą :).



Za chwilę rozpoczynamy podjazd pod Piorun (743 m.n.p.m.). 2 km długości, nachylenie znaczne - z trudnością jadę 9-9,5 km/h. Zjazd w stronę Mochnaczki taki sobie - ledwie 71,4 km/h. Jakby mało było stromych podjazdów (dotychczas wszystkie bardzo strome) zdobywamy w bólach ścianę pod stadninę Jakubik (nachylenie nawiązuje miejscami do Krzyża w Ropicy). Zjazd dostarcza adrenaliny, sporo leśnych zakręcików i lądujemy na początku podjazdu do Tylicza ;p.


Spojrzenie wstecz do Krynicy.

Ciasne serpentyny, ale na szczęście i w końcu trochę łagodniej. Zjazd beznadziejny. Podjazd z Muszynki na Kurovske Sedlo łatwiutki, płaściutki. Pierwszy km w dół bardzo szybki i stromy - ponad 76 km/h, potem już masakra - 6 km łagodnego zjazdu, ale wiatr taki, że do 45 km/h muszę dokręcać ;/.

Do Bardejova totalne zamulanie, przerwa nie pomaga, dopiero jedyny czynny sklep w Zborovie ratuje załogę, bo perspektywa 10 km podjazdu do granicy + zamulanie na maksa nie była kojąca. Na granicy kolejna przerwa i w końcu przypływ sił. Stąd już całkiem ładnym tempem docieramy do Gorlic.

Trasa bardzo męcząca, dużo podjazdów, w tym kilka bardzo stromych. Pogoda marna, chory od tego będę, ale jak zwykle było warto ;)

Dzięki xD

I na koniec:


Przed Zborovem.


Z przerwy w Koniecznej ;).

???

Doszło do historycznego spotkanie na szczycie, przy podejściu nr 2. Razem z Maćkiem wyciągnęliśmy Arka na małe przetoczenie się ;).

Pokaż trasę GPS

Bez większych kłopotów ruszamy z Grosaru, mocnym tempem zdobywamy Bielankę, przed szczytem Maciek próbuje zrobić ze mnie bałwana i wykorzystać to przy ataku, ale wykrywam nikczemny podstęp i sam ruszam. Idziemy łeb w łeb i nagle hamulec bo dziura po pachy na mojej drodze. Zjazd do Leszczyn dosyć odważnie, hamulec tylko w newralgicznych punktach. Mam wrażenie, że asfalt nieco się pogorszył ostatnio... Podjazd nad Kunkową spokojnie, zjazd w sumie też, bo ognia dajemy z Maćkiem dopiero na długiej prostej. Niestety przed nią musimy zahamować na zakręcie bo wyskakuje BMW. Mijam na pełnej piździe Arka i znów za wcześnie przestaję dokręcać z uwagi na zakręt. A prawda jest taka, że zwalniać nie trzeba w ogóle i dziś o tym się przekonałem. Dalsza jazda - mocno po zmianach - Magura razem i ogień do Gorlic. Z Magury pewnie koło 75 km/h, wyprzedzamy jakiś dobry samochód, który nawet nie stara się nas gonić... Dziwnie tak :D. Ciągniemy z Maćkiem 38-53 km/h, była moc.
W Gorlicach niecodzienna sytuacja - spod szpitala wyjeżdża karetka, a my but za nią. Pod Dukatem lecimy prosto za nią, z pominięciem wysepki, na światłach wszystkie samochody usuwają się przed nami (karetka ominęła zator statoilem) :D. Dobrze, że nie dostaliśmy mandatu za nielegalne wykorzystanie koguta :D.

Dzięki panowie xD

Rozbijałem się po Rozboju, na szczęście się nie rozbiłem ;p.

Po wczorajszej nocce, która zleciała na grach rozmowach w pokoju nr 13, ciężko było się zerwać przed 6. Śniadanie i po 3 km od razu mocny akcent, czyli przełęcz Hałbowska. Ruszamy we trzech: ja, Maciej i Mateusz - nutella. Poniższe zdjęcie powinno wyjaśnić przyczynę takiego przezwiska:


Jeszcze w Kotaniu.

Od razu idzie mocne tempo, pierwszy km (nachylenie 3,3%) lecimy ponad 20 km/h, na drugim na czoło wychodzi Maciek i prowadzi przez następne, coraz stromsze (6,7% i 8%), cały czas koło 14-16 km/h. Na końcowych zakrętach staje i zostawia nas kilkanaście metrów, oj dziś nie było siły na niego ;). Zjazd do Kątów beznadziejny, ciężko 60 km/h wykręcić. W Żmigrodzie przychodzi czas ma różaniec i pamiątkowe zdjęcia. Wpada też dudek i Monika ;).






Godło na dzwonnicy kościoła.

Potem masakryczny odcinek główną na Jasło - jazda jeden za drugim, hamowanie pod górę i w dół, szczęśliwi wszyscy dojechali w jednym kawałku. Podjazd do sanktuarium razem z pieszą i rozkładamy się na naszej górce koło kalwarii ;). W połowie mszy dojeżdża Patryk.


Z Ewką i Kasią. Przepraszam za mój karygodny negliż.




I zaczyna się...


Więcej grzechów nie pamiętam...


maleńki odpuścik...


W czasie komunii nasza górka opustoszała, chyba się wszyscy ładnie wyspowiadali ;p...

Dojazd do Gorlic to osobna historia, ale z ciekawszych momentów, nie udał się kawał na Rozboju, tylko jedna osoba się nabrała, a to za mało o TRZY ;p!

Co mogę napisać? Było tak jak przed rokiem, SUPER! Spotkanie z nowymi, jak i znanymi już sprzed roku ludźmi, to jest to! Piękne widoki, odludne miejsca... Możliwość bycia bliżej Boga, robiąc to co lubię. Podziękowania należą się zwłaszcza Patrykowi i dziewczynom przygotowującym codziennie przez te 4 dni jedzenie, zupełnie za darmo :). Do zobaczenia za rok!

Jeśli kogoś mój opis "natchnie", aby spróbować za rok, zapraszam na:
stronę pielgrzymki (nowa, lepsza jest w budowie).
lub na konto na facebooku.

Dzięki xD

Pokaż trasę GPS

Więcej zdjęć na picassie.

< Dzień poprzedni

Czekałem na ten dzień, nie ze względu na asfalt, który w 70% jest dziś gorzej niż tragiczny, ale na możliwość przejechania odcinka Krempna - Grab. Cóż za widoki, cóż za cisza i spokój, cóż za dziury!

Rano pod salą, która w nocy przestała stać dla mnie otworem rozdzielamy się, tradycyjnie po mszy i śniadaniu z grupą górską i ruszamy w trasę.


Kinia z górskiej ;).

Po wczorajszym ciężkim dniu niektórzy z górskiej postanowili odpocząć nieco na szosowej, tak jak uczyniła, to (ta po lewej) Asia ;).



Mijamy kawałek szosy do Barwinka i lecimy między dziurami do Polan przez Mszanę. Długi, łagodny podjazd umilają piękne widoki:



Na szczycie następuje długa przerwa, bo część osób chce skoczyć do Olchowca, gdzie jest cerkiew, która jest warta zobaczenia, ze względu na mostek do niej prowadzący ;p. Ja tam już byłem w zeszłym roku, więc szkoda kół na taki asfalt.


Na szczycie.

Zjazd to po prostu poezja. Po 300 m przypominam sobie o kasku zostawionym na szczycie, więc but na górę. 500 m dywanu i dziura na dziurze. A potem do Krempnej znów dywan. Ktoś miał naprawdę zabawne poczucie humoru...



Tu wpada spodziewany (tylko przeze mnie) Maciej, który podejmuje próbę dojechania do końca razem z nami ;).
Tam następuje kolejna długa uczta pod sklepem i życiowa decyzja. Prosto na Kotań 1,5 km, ew. 15 gładkim asfalcikiem, czy długi podjazd przez Żydowskie, po dziurskach po kolana z przepięknymi widokami. Wybór raczej oczywisty ;). Co ciekawe miejscowości Żydowskie wcale nie ma, choć na mapach figuruje. Wg. wikipedii praktycznie zaludniona, żadnych domów się nie mija.

I właśnie za to lubię tą drogę. Ni żywego ducha, ni samochodu, nic... I ten pokryty już jesiennymi liśćmi asfalt. Asfalt, który sprawia wrażenia, jakby się wtapiał całkowicie w krajobraz. Te dziury... Tak jakby drogowcy od razu je tu położyli - nie jestem w stanie sobie wyobrazić w tym miejscu dywanu.


Przyjaciel spod sklepu.


Asia omija liście (czyli dziury pod nimi ukryte).


Nawierzchnia sprawia wrażenie nieco zaniedbanej...






Chyba jedyny podjazd pokonany w miarę razem ;P.









Najpiękniejszy odcinek całej pielgrzymki jak dla mnie... Ale i bardzo gumowy, w sumie dwie:



Końcowa ścianka z widokiem na przełęcz Beskid.

Na dole, pod sklepem, dla chętnych jest podjazd na przełęcz Beskid - stroma, dywanowa ścianka na granicę. Ruszamy w składzie ja, Maciek i Domi. Zjazd rozgrywam taktycznie i wyciągam prawie 84 km/h. Nasza kobieta pobija swój rekord - 73 km/h, jest moc. Dalszy odcinek w dół doliny rzeki pokonujemy całą grupą ;).


Dziki Zachód w Grabiu.


Arcydzieło w dziedzinie produkcji mostków szosowych.


Zachód w Kotaniu.

Dzisiejszy dzień zdecydowanie najlepszy - goście, goście, piękne widoki, zwłaszcza druga część dnia, ogień z Beskidu, gumy w lesie i POGODA ;p!

Dzięki xD

Pokaż trasę GPS

< Dzień poprzedni Dzień następny >

Płacz był. Oj był. Niebo płakało jak nigdy.
Zgrzytanie zębów też było. Oj było. Jak się nie bierze z lenistwa nogawek, to tak zazwyczaj jest.

Nie no, lać długo nie lało. Tylko przez ostatnie 75 km, stukilometrowej trasy... ;p

Dziś dzień konfliktów. Jedni chcieli tędy inni tędy, i kogo tu słuchać?! Do Strachociny, miejsca urodzin Andrzeja Boboli docieram ze szwagrami, mamy sporą przewagę czasową.


Tak się trawę kosi!







W oczekiwaniu na resztę zwiedzamy kościół i pobliskie toalety, gdzie udaje mi się podsłuchać ciekawą rozmowę dwojga małżonków, w przyległych toaletach.

- Obsikałem deskę.
- yhym
- To trochę nieelegancko.
- yhym
Tylko nie pytajcie, który z małżonków obsikał tę deskę. Dociera reszta grupy i wysłuchujemy ciekawego wykłady księdza proboszcza, któremu ponoć ukazał się Bobola i nakazał oddawać mu cześć w tym właśnie kościele :).

Dalsze km zahaczają aż o Sanok, by tam mogło się rozpadać na dobre. Gdzieś dalej Aniasz urywa linkę, kogoś tam auto spycha do rowu - jest wesoło...

Potem tylko zimno, mokro, zimno i zimno, pierniczki w Szczawnem za 1,60 zl i zimno. Zero zdjęć, zero przyjemności z jazdy.


Rok temu było tu piękne słońce...


Spojrzenie pełne miłości - Ania i Marta ;p.


"Mariusz, co Ty pier******?!

O północy tradycyjnie wizyta w piekarni w Jaśliskach:








Wskutek tego ktoś zamyka mi drzwi i noc spędzam w jadalni na karimacie (i dzięki dziewczynom) z kocem i poduszką. Rano budzę się a nade mną rama z suszącymi się butami i ubraniami... Dlatego tak dobrze się spało... ;p.

Pokaż trasę GPS

< Dzień poprzedni Dzień następny >

Ranek przywitał nas słonecznymi promieniami odbijającymi się od malowniczych, betonowych ściany kościoła Matki Bożej Saletyńskiej. Ah! Ah! Wystarczy mi tego widoku raz w roku... ;p

W tym roku wiele osób wykruszyło się tuż przed wyjazdem, z różnych powodów, mam nadzieję zobaczymy się za rok! W tym miejscu pozdrowienia dla Karoliny i Pawła, który zdołał dotrzeć chociaż na odjazd.



Msza, a po mszy uroczysty wyjazd z Rzeszowa. W tym roku bez większych incydentów na ścieżkach, szybko wpadamy na podjazd od Przylasku. Tam pierwszy i ostatni wspólny postój grupy górskiej i szosowej. Wygłupy w lesie:



Kilka spraw organizacyjnych i obie grupy rozjeżdżają się na wieki wieków, amen.
Dzisiejsza trasa to same podjazdy i zjazdy, niestety dobry asfalt jest tylko na tych pierwszych. Grupa na jednej z górek:



Na jednej z dziurawych serpentyn, na drugim tego dnia większym zjeździe gubię bidon, co skutkuje tym, że w końcu zaginam lepiej te pierońskie koszyki. Na trzeciej ściance skutecznie hamuje mnie ostry zakręt w prawo - jakieś nieżyczliwe te zjazdy dziś.


Drugi postój pod sklepem.

Dość stromy podjazd, krótki odcinku po płaskim znów dłuższy podstój - ogólnie tempo i częstotliwość postojów "pielgrzymkowa", tj. każdy daje radę ;). Następna górka to już nie przelewki - nachylenie ładnie trzyma w napięciu - razem z Leszkiem idziemy ostro pod górę i poświęcamy żyłkę rywalizacji dla wspólnego zdobycia podjazdu. Niebo ze szczytu wygląda niewesoło:



Zjazd byłby przyjemności, gdyby nie czołowy wiatr, no i końcowy skręt - co najmniej 120 stopni, nie wszyscy o nim pamiętali ;p. Godzina pod sklepem i największe wyzwanie dnia dzisiejszego czyli odcinek za Hłudnem. W między czasie jeszcze jakaś większa górka ale jej nie pamiętam ;p. Tutaj każdy idzie swoim tempem, ja czuję potrzebę, żeby nieco się rozruszać i lecę trochę szybciej. Stromo całe 2,8 km. Z góry fajne widoki - na m.in. serpentyny, którymi za niedługo przyjdzie jechać.



Wspomniane serpentyny:






W Starej Wsi uderzamy jeszcze do jakiegoś sanktuarium, pielgrzymka jest - TRZA SIĘ MODLIĆ ;p!

Niestety w remoncie, żałuję, że w zeszłym roku zdjęcia nie zrobiłem.




Coponiektórzy dają mocno ognia pod wille jezuitów w Orzechówce, co by dobre miejsca sobie zająć, ja nie muszę - i tak trafię do pokoju z kimś, kogo nie znam ;). I na koniec widok z tarasu willi:



I krótki wypad na zachód ;p:


Dzięki xD

Pokaż trasę GPS

< Dzień poprzedni Dzień następny >

No i w końcu nadszedł ten dzień, na który czekałem cały rok - wyjazd na VIII Górską Pielgrzymkę Rowerową z Rzeszowa do Dębowca :). Prognozy pogody były elementem, który wprawiał w niemałą konsternację - od późnego lata do deszczowej jesieni - niczym rosyjska ruletka...

Wyjazd w okrojonym składzie - Kinga musiała dostać się na czterech kołach nazajutrz. Ośka oczywiście daje ognia od samego początku, ma nad nami blisko 40 minut przewagi (czyt. spóźnienia) ;p. Oprócz niej z Gorlic rusza też Aniasz, a w Bieczu dołącza Domi i lecimy spokojnym tempem na Rzeszów.

Z ciekawszych momentów:

1. Domi zrywa w Jaśle łańcuch.
1b. Ja nie potrafię go skuć = godzina w plecy na szukanie serwisu ;p.

2. Warzyce boczną drogą, wypadamy przed lasem i dalej już normalnie - zdecydowanie niepolecany wariant.
2a. Na parkingu strasznie dużo śmieci.
2b. Na zjeździe przy 78 km/h łapie mnie skurcz karku. Oczywiście nie wpłynęło to na nic, ale niemile zaskoczyło.

3. Hopki w i za Strzyżowem mocno.
3a. Docieram też do podnóża Niebyleckiej Góry - oj stromo tam, trzeba się kiedyś tam wybrać i się puścić.

4. Jakiś cham w Boguchwale mijając mnie daje po klaksonie długo i przeciągle, gdyż musiał zaczekać aż miniemy wysepki. Telefon 997 i może go dorwali ;).

5. Były prysznice! Tym razem kapucyny nie zawiodły ;p.


W jednej z osiemnastkowych koszulek ;).


Mijany na trasie...


Dziewczyny już na miejscu ;).

Dzięki xD

Pokaż trasę GPS

Dzień następny >

... czyli, krótka przejażdżka po drogach, o których bikemap.net - owi się nawet nie śniło...

Kwiatonowice tak jak chciałem mocno, było w trupa, ale trup to był po zatrzymaniu...
Krótka wizyta w Sitnicy :).
Piękny zjazd (vmax bez pedałowania, złożony praktycznie do połowy - pierwszy raz tamtędy jechałem...) w akompaniamencie pięknego zachodu słońca... :).



A całość z Maciejem.

Dzięki xD

Wspomnienie z końca wakacji - tydzień w byłym NRD... :)

Forma spadła, ale tragedii nie ma... Na razie ;)

Zamkowa(w trupa) + Bystra + podjazd pod Bieśnik i powrót do Ropicy, gdzie ustawiłem się z Maćkiem. Razem ruszamy na zwiedzanie Kobylanki, Krygu i Libuszy.

Z Rozboju dzisiejszy vmax - prawie 67 km/h.